Links en rechts
Blijf op de hoogte en volg Ria
29 Januari 2015 | Duitsland, Hünxe
De slechte gewoonte om ’s ochtends met koffie en een sigaret te starten heb ik er tijdens deze vakantie in gehouden. Roken is sowieso onverstandig, en om nu aan boord van schip te kunnen roken moet je wel een hele doorzetter zijn. Chronologisch: beginnen met de check of er stroom voor koffie is. Zo niet dan eerst een oproepje per portofoon naar Pieter om de aggregaat aan te zwengelen. Als die loopt, dan controle op camera, sigaretten en aansteker in de jaszak. Jas aan, veiligheidsgordel om, muts op. Koffie zetten, kopje op de trap, sloffen uit, laarzen aan. Iets vergeten houdt in dat de laarzen weer uit moeten, want met schoenen aan boord is ten strengste verboden. Luik omhoog, deur ontgrendelen en openen. Koffie op het dak. Deur sluiten en klep dicht. Een zo’n windvrij mogelijk plekje vinden zonder te struikelen of uit te glijden. En dan genieten. Dubbel genieten, want het duurt maar even en dan weer terug, want het is koud. Terug scharrellen naar de deur, kopje op het dak, klep omhoog, deur open, kopje op de trap. Naar binnen, deur dicht, klep naar beneden, kopje op de trap. Muts en gordel af, jas en laarzen uit, sloffen aan, kopje op het aanrecht. En zo is er weer een kwartier van de vakantie om.
Om nu te zeggen dat het landschap opzienbarend is, nou nee. Gewoon gezellig saai, mooi in zijn eenvoud, iets waar je tijdens het wandelen en fietsen ook zo van kunt genieten. Een oude boerderij met een mooi erf, boomgroepjes of –randen langs weilanden, een ree in de verte. Een kerkje, een pakhuis, een gepimpt havengebied zoals bij Munster. Veel sporters en wandelaars langs het water, bordjes die fietsroutes aangeven. Want fietsers komen hier in betere tijden ook.
Voortdurend zijn er schepen voor en achter ons, en komen we ze tegen. Eén keer werden we ingehaald, vlak voor een sluis. Dat werd Pieter niet blij van, omdat wij nu een uur langer moesten wachten. Een andere onvolkomenheid deed met zich met een tegenligger voor die te veel naar het midden ging, waardoor wij fors moesten bijsturen. Pieter wees de schipper er op, hij had als verklaring dat hij, omdat hij leeg voer, na een brug onverwacht last van een windvlaag kreeg. Het werd aanvaard.
Op het Dortmund-Emskanaal hadden we met een vaarversmalling te maken. De oevers worden versterkt, en daarvoor staat een enorme vracht aan materiaal en machines op de oever. De oever is met kleischilfers waterdicht gemaakt. Op het water ligt een grote machine die in één beweging de diverse lagen neerlegt: doek, zand, grint, kiezelstenen en tot slot de keien. Indrukwekkend.
Op dit kanaal liggen de bruggen wat laag. Omdat P&A niet voor één gat te vangen zijn is hun stuurhut zo geconstrueerd dat het met 90 cm. verlaagd kan worden. Het bovenste glazen deel schuift dan over het onderste deel heen. Pieter verruilde zijn comfortabele stoel in voor een lagere variant in, en deed zijn dakraam open. Adri en ik konden gewoon blijven zitten, lopen was iets lastiger, en Jozua had uiteraard nergens last van. Deze situatie duurt een paar uur. De stuurhut kan overigens ook drie meter omhoog. Dat doen zij bij het vervoer van containers of grote constructies. Maar dan kunnen ze dan niet weer door dit kanaal, denk ik zo.
Het lopen over het gangboord went nog maar matig. De eerst stappen zijn vrij gemakkelijk gezet, en juist als je dan denkt dat het goed gaat moet je vaststellen dat je nog niet op de helft bent. Je moet je blijven concentreren, je niet laten afleiden door een geluid of een beweginkje in het water. Voor je het weet maak je een glijerd over een waterplas, een rest bietenpulppellets of vogelpoep. Niet dat dit laatste echt reëel is, maar alleen het denken er aan brengt een val dichterbij. Het schip is 86 meter lang, aan het eind van de week heb ik er wel een kilometer gangboord op zitten.
We, nou ja Pieter en Adri, maken een lange dag. Even voor zes heeft Pieter de trossen losgegooid. Als ik om half tien ’s avonds de boegschroef hoor, denk ik dat we aanleggen. Maar dat is niet zo, we passeren een sluis. En terwijl ik lekker inslaap vaart Pieter nog. Met geluiden van de motor en het zacht kabbelend water slaap ik in. Gezellig.
Om nu te zeggen dat het landschap opzienbarend is, nou nee. Gewoon gezellig saai, mooi in zijn eenvoud, iets waar je tijdens het wandelen en fietsen ook zo van kunt genieten. Een oude boerderij met een mooi erf, boomgroepjes of –randen langs weilanden, een ree in de verte. Een kerkje, een pakhuis, een gepimpt havengebied zoals bij Munster. Veel sporters en wandelaars langs het water, bordjes die fietsroutes aangeven. Want fietsers komen hier in betere tijden ook.
Voortdurend zijn er schepen voor en achter ons, en komen we ze tegen. Eén keer werden we ingehaald, vlak voor een sluis. Dat werd Pieter niet blij van, omdat wij nu een uur langer moesten wachten. Een andere onvolkomenheid deed met zich met een tegenligger voor die te veel naar het midden ging, waardoor wij fors moesten bijsturen. Pieter wees de schipper er op, hij had als verklaring dat hij, omdat hij leeg voer, na een brug onverwacht last van een windvlaag kreeg. Het werd aanvaard.
Op het Dortmund-Emskanaal hadden we met een vaarversmalling te maken. De oevers worden versterkt, en daarvoor staat een enorme vracht aan materiaal en machines op de oever. De oever is met kleischilfers waterdicht gemaakt. Op het water ligt een grote machine die in één beweging de diverse lagen neerlegt: doek, zand, grint, kiezelstenen en tot slot de keien. Indrukwekkend.
Op dit kanaal liggen de bruggen wat laag. Omdat P&A niet voor één gat te vangen zijn is hun stuurhut zo geconstrueerd dat het met 90 cm. verlaagd kan worden. Het bovenste glazen deel schuift dan over het onderste deel heen. Pieter verruilde zijn comfortabele stoel in voor een lagere variant in, en deed zijn dakraam open. Adri en ik konden gewoon blijven zitten, lopen was iets lastiger, en Jozua had uiteraard nergens last van. Deze situatie duurt een paar uur. De stuurhut kan overigens ook drie meter omhoog. Dat doen zij bij het vervoer van containers of grote constructies. Maar dan kunnen ze dan niet weer door dit kanaal, denk ik zo.
Het lopen over het gangboord went nog maar matig. De eerst stappen zijn vrij gemakkelijk gezet, en juist als je dan denkt dat het goed gaat moet je vaststellen dat je nog niet op de helft bent. Je moet je blijven concentreren, je niet laten afleiden door een geluid of een beweginkje in het water. Voor je het weet maak je een glijerd over een waterplas, een rest bietenpulppellets of vogelpoep. Niet dat dit laatste echt reëel is, maar alleen het denken er aan brengt een val dichterbij. Het schip is 86 meter lang, aan het eind van de week heb ik er wel een kilometer gangboord op zitten.
We, nou ja Pieter en Adri, maken een lange dag. Even voor zes heeft Pieter de trossen losgegooid. Als ik om half tien ’s avonds de boegschroef hoor, denk ik dat we aanleggen. Maar dat is niet zo, we passeren een sluis. En terwijl ik lekker inslaap vaart Pieter nog. Met geluiden van de motor en het zacht kabbelend water slaap ik in. Gezellig.
-
29 Januari 2015 - 13:35
Koos Hoogland:
heel leuk verslag ria,nog veel vaarplezier.
wij zijn vanmorgen weer veilig in ons koude kikkerlandje aangekomen
gr ook van dika -
29 Januari 2015 - 22:19
Henny:
Hoi Ria,
Leuk je verhaal te lezen, maar we hebben jou gemist en ook Dika en Koos op de verjaardag en alleen in positieve zin over jullie gesproken.
Fijne reis verder en kom je op vrijdag weer aan in Zwolle? De meningen waren verdeeld.
Groetjes van ons, Henny. -
29 Januari 2015 - 23:02
Dika:
Hallo Ria,
Wat een aparte ervaring Ria deze vakantie op het schip. Leuk om alles van dichtbij mee te maken hoe het er aan toe gaat, de vaarregels,het laden, sluizen en de omgeving waar je toch weer anders tegenaan kijkt.
Heb vanmiddag een paar uur geslapen, was zo moe van de 18 urige terugreis (van vliegveld Saigon tot Schiphol) maar alles ging goed en het is ook weer lekker rustig aan de Oxersteeg. Beetje bijkomen en dan denken we zaterdag weer naar Vroomshoop.
Ria nog fijn even genieten van je reis,
Groetjes van mij (Koos is een paar uur geleden gaan slapen) -
30 Januari 2015 - 10:48
Gerrit:
Hoi Ria, wat leuk om te lezen, wat zijn slechte gewoontes toch lekker. Vind het bijzonder dat je niet gillend gek wordt aan boord. Er zijn ontzettend veel dingen te zien en te beleven als je ze wilt en kan zien, maar dat hele continue aan boord met tijden dat er echt niets is dan dat er, beperkt, te zien en te horen is, is voor sommige mensen om dol van te worden. Fijn dat je dat niet hebt en zo misschien in de cadans van het , op het water zijn ervaart. Heb je ook dat het schip eigenlijk de wereld is en de buiten wereld steeds kleiner lijkt te worden?
Ons wereldje, de dijk, is nu zonnig en wit besneeuwd, ook prachtig.
Heb het goed aan boord en veel plezier!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
