Rechtdoor

“Goedemorgen, Pieter hoor je mij?”Geen reactie. Dan nog maar een keer: “Goedemorgen, Pieter hoor je mij?”Nog geen reactie. Het is nog donker, kwart voor zes. We varen weer. Ik ben even het bed uit gegaan voor een glas water, en merk dat ik geen stroom, water en verwarming meer heb. Drinkwater had ik wijs geworden in een flesje klaargezet. En om te voorkomen dat alles straks steenkoud wordt denk ik slim te zijn en nu alvast contact te hebben via portofoon. Maar dat lukt dus niet. Daarom nog meer even onder de warme deken, even later slaap ik weer als een roos. Om zeven uur probeer ik het met mijn mobiel: “Mag ik water en warmte?” En dat lukt, de aggregaat gaat draaien, en mijn huisje wordt weer warm. Ik ga me douchen, ontbijt en begin aan het verslag van dinsdag.
De route was nog overzichtelijker dan dat van gisteren, van linksaf slaan is het niet gekomen. ’s Ochtends schijnt de zon even, wat de wereld nog mooier maakt. We gaan onder veel bruggen door. -Man, man, wat veel wegen zijn er toch. Waar moet dat allemaal heen?- Maar we gaan ook zelf ergens óver heen. Drie keer haast ongemerkt over wat kleinere stroompjes, één keer met een groots aquaduct over de Weser. Een waar kunstwerk. We passeren opslagplaatsen voor olie, steenkool, koolzaad, boomstammen en granen.
Het hele systeem van kosten en prijzen kan ik in deze ene tocht niet helemaal overzien. Met grote snelheid van hot naar her varen brengt naast veel stress ook hoge brandstofkosten met zich mee. Gemiddeld verstookt dit schip 60 liter brandstof per uur. Stroomopwaarts uiteraard meer, en stroomafwaarts minder.
We varen met 1205 ton bietenpulp-pellets naar Zwolle. Het was de bedoeling om 1250 ton (40 vrachtwagens) bietenpulp-pellets te laden, maar doordat de zeer verouderde laadinstallatie niet mooi gelijkmatig over het ruim kon verdelen is niet ieder hoekje voldoende gevuld, P&A kozen er voor (nee, niet Pieter alleen, het zijn twee volwaardige partners) het zo maar te laten. Het handmatig meer gelijkelijk verdelen zou veel tijd (=geld) kosten en zou in dit geval ook niet gekund hebben. De vracht zou nat geworden zijn, wat vezelsoep als resultaat zou hebben gehad. Eén vrachtwagen werd vol teruggestuurd. Weer een kwestie van kiezen dus.
Adri heeft voor haar huwelijk met Pieter als bevrachter (makelaar in scheepsvracht) gewerkt. De goede contacten die zij toen heeft opgebouwd komen nu weer goed als schipper van pas. Het hele ‘spel’ van bevrachten is voor mij nog niet volkomen doorzichtig: als je vroeg inschrijft vaar je voor een lagere prijs. De Alm kan zich het permitteren wat langer te wachten. Het resultaat is dan meestal een hogere prijs. Maar ze lopen met wachten ook het risico een dag stil te liggen. En dat kost dan ook weer geld. Bij dit ‘spel’ weten ze nu nog niet wat ze volgende week gaan vervoeren, dus ook niet waar de reis naar toe gaat. Wel weten ze dat ze op vrijdag hun kinderen gaan halen. Dat ligt altijd vast.
Ze hebben door de jaren heen goede relaties opgebouwd, zodat ze vaste vervoerders zijn voor Gansewinkel. In Nieuwegein laden zij houtafval (B-categorie) van en brengen dit naar Willingen. Hier wordt dan o.a. voor Ikea spaanplaat gemaakt. Ook vervoeren zij regelmatig consumptietarwe van Duitsland naar Koopmans in Leeuwarden. Inmiddels heeft de Alm zich bij een coöperatie van schippers aangesloten, om samen sterker te staan t.o.v. vervoerders.
Strenger wordende regelgeving t.a.v. arbeidsvoorwaarden en veiligheid brengen hoge kosten met zich mee. En eigenlijk zijn er teveel schippers om allemaal een goede boterham te kunnen verdienen. Door bijzondere constructies van banken worden veel onrendabele schippersbedrijven boven water gehouden. Daarnaast is er de concurrentie van Poolse, Bulgaarse, Tsjechische schippers. Zij varen op schepen die in Nederland op geen enkele wijze door een keuring zouden komen.
AIS is verplicht sinds dec. 2014. Meer veiligheid, maar daardoor ook controle van buitenaf op vaartijden. Niet iedere schipper is hier even blij mee. Formeel uit privacyoverwegingen, maar volgens Pieter ook omdat men soms liever niet heeft dat men alles weet, onderbemand varen bijvoorbeeld…...

Voor Jozua ben ik inmiddels tot juf Ria getransformeerd. We spelen samen met ‘plakzand’. Op een groot dienblad hebben we bergen gemaakt, en met zijn auto’s vermaken we ons tijden met het laden en lossen. Intussen schieten me ook weer kinderversjes te binnen. Allemaal heel gezellig dus.
We passeren noordelijk het Teutoburgerwald, een gebied wat ik ken van een mooie meerdaagse wandeling over de Hessenweg met Lucas. En van een tweedaagse fietstocht in mijn uppie van de Hanzedagen in Herford naar Enschede. Andere tijden, het maakt me even weemoedig.